In de week dat VRC 1 kampioen werd, was er nog een belangrijke finaledag. Het gaat om de 35+ competitie. Voetballers geboren voor 1990, waarvan de meesten het WK 78 en EK 88 heel bewust hebben meegemaakt. 35+ wordt buiten het zicht van de grote menigte gespeeld op de vrijdagavond. VRC 35-3 is zo’n team dat met braces, tape en tijgerbalsem bij elkaar wordt gehouden … en uiteraard bol staat van de heroïsche verhalen over het eigen rijke voetbalverleden met meer dan 300 jaar voetbalervaring.
Voor de laatste competitieavond werd afgereisd naar Sportpark Oranjehof in Langbroek, de thuishaven van SVL. Eerder dit voorjaar waren De Elf Vrienden (Doorn), HDS (Leersum), VV Veenendaal en VRC ook al de gastheer van deze gezellige competitie. Op deze laatste competitieavond stond voor 35-3 het kampioenschap op het spel, het was zo close dat in de aanloop het woord ‘’kampioenschap’’ niet werd uitgesproken. Menig speler van 35-3 is in de jaren 80 voor het laatst kampioen geworden en al vaker in de laatste wedstrijden van de competitie toch gestruikeld. VRC, een grote club met oog voor de breedtesport, stuurde zelfs één van de bestuursleden (Mirjam) naar Langbroek. Tezamen met twee kinderen van de spelers bleken dat later ook de enige drie toeschouwers.
Lang verhaal kort (over het voetbal valt niet veel te vertellen): 35-3 speelt gelijk, verliest, wint en wint … met name de verliespartij tegen VV Veenendaal zet de competitie op z’n kop. VV Veenendaal neemt volgens de competitiebazen de koppositie over van 35-3 en staat deze naar ieders mening ook niet meer af. De andere geel-blauwen vieren het kampioenschap groots. De wisselbeker wordt op het bordes van de kantine van SVL getoond aan de toegestroomde menigte in Langbroek. 35-3 overdenkt onder het genot van een Buckler waar het mis is gegaan, de reden wordt niet uitgesproken en ieder denkt het zijne ervan. De platte kar gaat terug naar Bo-rent. Mirjam, namens het bestuur van VRC aanwezig, verkoopt op de navolgende zaterdagochtend, 11 bossen bloemen op de wijkbraderie.
Maar de KNVB zou de KNVB niet zijn als er toch nog een verrassing zou komen. De officiële berichtgeving moet nog komen maar na 2 weken wordt VRC 35-3 toch als kampioen in deze competitie geklasseerd! Wij kunnen het niet bevatten. Hebben de VV Veenendalers dan te hard gezongen op de parkeerplaats, doping gebruikt, te vaak gewisseld, niet-gerechtigde spelers opgesteld, zonder licht gefietst, het alfabet … niemand weet het, maar VRC 35-3 is de officiële kampioen. Tranen van geluk en van ongeloof vinden hun weg! Helaas is de platte kar is aan iemand anders verhuurd en zijn de bloemen verkocht …. maar wat boeit dat! Lelijk kampioen worden is ook kampioen!
De door 35-3 zelf geïntroduceerde wisselbeker in deze competitie was al twee weken eerder aan VV Veenendaal uitgereikt en al toeterend naar de kantine op De Groene Velden gebracht, alwaar de spelers in het licht van de fakkels werden onthaald aldus de Rijnpost. De prijzenkast werd direct verbouwd aangezien er aan die kant van Veenendaal nooit eerder zo’n grote beker werd gewonnen. Nu toch VRC 35-3 de kampioen bleek te zijn, was de beker op de Groene Velden een dwaling en zeer misplaatst … een ‘gestolen beker’’. Maar ja, hoe komt die beker in het zomerreces weer op de juiste plek? Met een Theo Maassen-achtige truc is de wisselbeker ‘opgehaald’ en op de trainingsavond 26 juni alsnog aan de echte kampioenen uitgereikt! 35-3 olé-olé! Geen publiek, ook de 3 van de competitieavond niet, maar …. de ‘gestolen’ beker is terug!
Ook zin om nog een balletje te trappen … 35+ gaat om gezelligheid, plezier, vriendschap en voetbal (in willekeurige volgorde)!
